Selver

  Sis, genellikle sabahın bir vaktinde ortaya çıkan bir hava olayıdır. Her gün var olduğunu bildiğimiz şeylerin üzeri ince bir görünmezlik kaplar. O kadar zaman sahip olduğumuz şeyleri tekrar göz önünde bulamadigimiz bir andır. Nasıl bir histir o an ? Kaçmak isteyip kacamadigin... İçimizi hüzün kaplayabilir. Çünkü bizim olduğu düşündüğümüz şeyin bize ait olmadığını animsariz. Çok uzaklara bakmaya alışkın gözler de bir anlık tedirginlik gösterebilir çünkü sadece görebildiğimiz, elimizi uzattigimiz mesafe kadar. Korkabiliriz belki ama sisin yaptığı etki hoşumuza gider. Korku başka ne yapabilir? Bizim bu dünya üzerinde sahip olmadığımız başka bir şeyleri de hatırlatabilir mi? Bu yüzden içimizi hüzün kapladığında ilk aklımıza gelen en önemli olan şey midir? Sen seviyor musun bu havayı?

  Soğuk buralar Üstü geniş dehlizler soğuk Ayak bastığım mermerler Isırıyor her yerimi aldığım bu hava Hafif bir küf kokusu geliyor Yere serilen şeritlerden Gözlerimi acıtıyor duvardaki her bir dokunuş Koşmak istiyorum Her bir çıkmazina Konuşmak istiyorum Her bir gulucuklerimle Sana gelmek istiyorum