Selver

Kabul ediyorum  Dünyanın  benim etrafımda dönmediğini Kabul ediyorum Her istedigimin  olmayacağını Kabul ediyorum Herkesin iyi olsalar bile kötülüğü hakettigini Kabul ediyorum Üzmekten korkmamam  gerektiğini Kabul ediyorum Bir karar vermişsem  sonuna kadar götürmem  gerektiğini Kabul ediyorum İnsanları olduğu  gibi kabul etmemek gerektiğini Kabul ediyorum İnsanın  yaslisininin  ve çok gördüğüne  inandığım  kişilerle  aynı fikirde olmamin  şart olmaması  gerektigine Kabul ediyorum Kendimi,  en çokta kendimi  sahip olduğumla devam etmem  gerektiğini. 

  15 yaşımı  arıyorum. Bu kohnelesmis caddelerde Baktığım  her yer ben'im Peki hangisi  benim rengim Hangi sokak  benim  evim Hayal, nehirden bir dünya Akıp gidiyor bu huzursuz mahsenlerden 15 yaşımı arıyorum   Duyuyor musun

 .. Onu sakinleştirmeye  çalıştım ama dinlemedi. Bağırdı, ağladı. Bir seçim yapmak zorundaydım. Çünkü kızımı secmemis olsaydım karım bu mücadelenin kaybedeni olarak yine kendine bir şey yapacaktı. Bu yüzden engel olmadım ona. Koştu. O yesilligin derinliğine koştu. Arkasına bile bakmadı. Genç bir kız gibi koştu. Çok mesafe gitmeden bana bağırdı.  Yardım et!   Yapamazdım. Yardım edemezdim. O ormanın derinliğinde benim de ruhumu alarak kayboldu. Ani bir hüzün tüm bedenimi sardı. Kendime sığınacak bir yer aradım. Pişman değildim. Hayır pişman değildim. Yapamazdım ona yardım edemezdim. Dili yardım istese de ruhu Hayır diyordu. Bunu söylemese de ben duyabiliyordum. O günden sonra tüm bu ormanlık  benim mezarim oldu. ....

 .. Ben Ona dokunur dokunmaz birileri ona seslendi ve gitti. O tarif edemedigim hisler kayboldu. Artık nefesimi düzenli alıyor elim titremiyordu. Koşarak yanimdan uzaklaştı.  Gideceği yere vardığında tekrar bana baktı  ve içeri girdi. Baktım ona ,öylece baktım. Çok geçmeden evden tekrar çıkıp bana, " Evine gitmelisin. Burada bekleme.  Birazdan karanlık  olacak. Seni bekleyen birileri vardır. Onları meraklandırma" dedi. Ben bunların birkaçını duyabildim. Gün batmaya başlamıştı.  ...